Podbiegla do krawedzii spojrzala w dol. Nabrala powietrza i krzyknela ...

 Kariera to piękna rzecz, ale nie możesz się do niej przytulić w zimną noc.

 Aby śmiało patrzeć w przyszłość, nie trzeba niczego, prócz wiary.

 Człowiek inteligentny powinien by cierpieć tylko dla osoby tego wartej.

 Brakuje im wyobraźni i odrobiny szaleństwa. Dlatego życie traktują zbyt serio i boją się wszystkiego, co nieznane i niezbadane. Dorośli rzadko idą nowym, własnym szlakiem.

 Przez kilka następnych godzin zdawało się jej, że chodzi po linie nad przepaścią - wystarczyła jedna chwila nieuwagi,
by spadła w otchłań smutku.

 "Jak żyjesz, Kochana?
Jak żyjesz
wśród coraz zimniejszych ścian
ulatnia się z nich wilgotna
woń naszych ciał
Czy Ci nie chłodno?
Jak zasypiasz
nie na mojej
piersi
nieopleciona gałęziami
moich rąk, moich nóg
kto poprawi
opadającą rękę – nim zemdleje
Jak wracasz z niespokojnych snów
bez pocałunków, które jeszcze się śnią
a już budzą
każde włókienko Twego ciała
każdą żyłkę
Jak wędrujesz labiryntem głuchych ulic
nie trzymając się mojej ręki
Jak wchodzisz po zmęczonych schodach
Jak żyjesz kochana
beze mnie?
Dlaczego żyjesz?"

 Ludzie z natury są słabi, dlatego podoba im się przemoc.

 W głębokich dolinach zbiera się cień. Ma barwę nocy lecz pachnie jak krew.

 ,, Nie żałuj umarłych, Harry, żałuj żywych, a szczególnie tych, którzy żyją bez miłości"

 Zgaś słowa, zgasną emocje.