Miłość to kara za uczucia.

 Czy to nie przyjemne mieć kogoś, kto tęskni i chodzi, i czeka, i czeka?

 Ale kochać cię nie będę.

 Czas robi swoje, wymazuje nawet pamięć o ludzkich cierpieniach.

 Kiedy słyszysz słowo „rak”, masz wrażenie, jakby ktoś podniósł planszę, na której rozgrywa się twoje własne życie, i podrzucił ją do góry. Wszystkie pionki są w powietrzu. A potem lądują na nowej planszy. I jest zupełnie inaczej.

 Jeśli nie możesz wybaczyć, to przynajmniej zapomnij.

 Jeśli mamy być razem, to w pełni. (...) Nie znoszę, gdy zamykasz się w sobie i udajesz, że nic się nie dzieje, nawet kiedy pytam. To mnie doprowadza do szału! Chcę wiedzieć co myślisz i co czujesz. Jeżeli nie potrafisz, to nie wiem, co mamy robić. Może to nie ma sensu.

 Najbardziej upokarzające to gardzić samym sobą.

 Wybiera się przyjaciół, rodziny się nie wybiera.

 Czasem nie trzeba słów,
by wiedzieć, że coś się zmieniło.

 Kochać to znaczy mieć tę wytrzymałość, która pozwala przechodzić przez wszystkie stany, od cierpienia do radości,

z tą samą intensywnością.