Bo już taki się zwyczaj utarł, że każdy ma swoje ...

 Nie lubię dziennikarzy (...) dlatego, że są to przeważnie ludzie płytcy, bezczelni i frazesowicze.

 Ironia to dobre miejsce, żeby się ukryć, jedno z wielu substytutów ciszy.

 Dla Pana łamię zasady, w których mnie wychowano.

 Płacz coś daje: płacz to ty plus łzy.

 Gdy umysł jest spokojny i zajęty pozytywnymi myślami, ciału trudniej jest zachorować.

 No przecież do tego służą reguły, rozumiesz? Żebyś się dobrze zastanowił, zanim je złamiesz.

 Im wyżej siedzisz, z tym większym hukiem zlecisz.

 Wiesz, takie chwile są jak srebrne okruchy szczęścia. Trzeba je skrzętnie zbierać i cieszyć się, że w ogóle są.

 Tylko w pochłaniającej wszystko pustce samotności, w ciemnościach zacierających kontury świata zewnętrznego można odczuć, że się jest sobą aż do granic zwątpienia [...].

 Jeśli przez dziesiątki lat nie wolno mówić prawdy - zasklepiają się ludzkie mózgi
i trudniej zrozumieć rodaka niż Marsjanina.