Ten, kto nie zna języków, jest kaleką.

 Życie oprócz miłości i szczęścia jest jedynie ciągiem nieistotnych zdarzeń.

 I wiesz, kiedy kochała, to jakby od tego stawała się wyniosła i niedosięgła, stawała się królewska i okrutna. W tej nędzarce było coś, co kazało ją uwielbiać. Od miłości robiła się piękna - tą pięknością, która onieśmiela i zasmuca.

 - Bo ci tak zostanie. [...]
- Słucham?
- Leżysz tam z buzią pomarszczoną jak zużyta chusteczka. Mówią, że jak powieje ostry wiatr, to taka mina może zostać człowiekowi już na zawsze [...] A wtedy przestanę cię kochać.
Wynter wybuchnęła śmiechem.

 Istnieję niezależnie od ludzi, którzy mnie kochają i otaczają.

 Zamienić własne życie w pole bitwy, na którym nie możesz się starać przeżyć, możesz tylko spodziewać się śmierci po tym, jak było ci dane rządzić i walczyć.

 W większości wypadków im dziwniejsza wydaje się sprawa, tym banalniejsze rozwiązanie.

 ...i oplata mnie jedwabnymi rzemykami przydymionych swoich spojrzeń...

 (...) jak to 'dziwnego'? Przecież w ETAP-ie wszystko jest dziwne.

 ...w czytanie wkładamy umysł i duszę, te zaś należą do dóbr coraz rzadszych.