Nie wolno większych spraw dla mniejszych poświęcać.

 Trzeba byłoby stu oczy, żeby je móc na wszystko przymykać.

 Nic nie jest oczywiste. Najłatwiej popełnić błąd, przyjmując jakieś pewniki.

 Ucz się języków, bo świat nie zna litości.

 Gwałtownych uciech i koniec gwałtowny.

 Najlepsze rzeczy też się kiedyś kończą. Taki los. Był to najzdrowszy sposób myślenia o nieszczęściu...

 Pomimo iż nasze myśli prą naprzód, nie jesteśmy w stanie oderwać się od tego, co ludzkie, przyziemne. Całe życie dążymy do tego, ażeby tylko wyciągnąć ze wszystkiego największe korzyści dla siebie, czy dotyczy to życia na ziemi, czy też wieczności.

 Najpiękniejsi ludzie, których znam, to ci, którzy znają smak porażki, poznali cierpienie, walkę, stratę, poznali swoją drogę na wyjście z otchłani. Ci ludzie mają wrażliwość i zrozumienie życia, które wypełniają ich współczuciem, łagodnością i głęboką, kochającą troską. Piękni ludzie nie biorą się znikąd.

 Pieniądz byłby bardzo głupim wynalazkiem, jeśliby go nie można było wydawać.

 Nic nie możemy na to poradzić, że stwarzając czas - niszczymy siebie.

 Los upodabnia nas do tych, którymi gardzimy.