Sposób na życie. Niszczyć, by przetrwać.

 Chłopcem do bicia dla losu jestem, tak, wszyscy jesteśmy.

 Niemal zapomniałem! Wesołych Głodowych Igrzysk!

 Ironia życia leży w tym, że żyję się do przodu, a rozumie do tyłu.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.

 Oboje dotknięci byli światłem, rozdzieleni wąskimi drzwiami, w których trwał mrok.

 Jeśli więc możesz stać się silniejsza, to można też sprawić, że staniesz się słabsza.

 Nigdy nie wiemy, na czyje życie wywieramy wpływ, kiedy i dlaczego.

 Ci, którzy nie pamiętają przeszłości, skazani są na jej powtarzanie.

 Trudno zachować pogodę ducha, kiedy się umiera.

 Nawet dziwna miłość jest lepsza od braku miłości.