Serce miałem jakby wszędzie naraz.

 Kocham ją teraz tak, jak kochałem przed kochaniem teraz.

 Drogi wcale nie muszą dokądś prowadzić. Muszą tylko gdzieś się zaczynać.

 Lecz rzeka wciąż płynie za progiem, a świat czeka na zewnątrz. To świat, w którym musimy żyć.

 (...) nieustanna dyscyplina w stosunku do siebie jest warunkiem codziennego postępu, nieustanne porządkowanie nie tylko własnego umysłu, ale także wszystkich powszednich, drobnych i najdrobniejszych spraw.

 Wiesz, że książki mogą być jak bandaż na gips.

 Jestem artystą, a moje dzieło to Ja.

 WRÓBLE ZNÓW FRUWAJĄ

 Przeżyj resztę życia godnie, wiedząc, że był ktoś, kto naprawdę Ciebie kochał.

 Gniew odwraca uwagę od wszechogarniającego smutku.

 Są miejsca, gdzie kończy się publicystyka, a zaczyna życie.