Zwyciężajcie nienawiść miłością, nieprawdę - prawdą, przemoc - cierpieniem.

 Moja miłość miała na imię Tanja. Była Niemką o słowiańskim imieniu. Skąd u jej rodziców taki wschodni sentyment? Czyżby słabość do wspólnej polityki (pakt Ribbentrop–Mołotow…)? Już samo jej imię, Tanja, nosi w sobie nutę nostalgii jak rosyjskie piosenki o tęsknocie i samotności, jak stepy akermańskie, jak mickiewiczowskie: „(…) jedźmy, nikt nie woła…

 Kto chce przestawać z wilkami, musi wyć jak one.

 Szacunek wymyślono po to, by zasłonić to puste miejsce, gdzie winna się znajdować miłość.

 Żyłeś jak głupiec i spotkał cię los głupca.

 Aby zapalać innych samemu trzeba płonąć.

 Mamy swoje marzenia, bo bez nich nie potrafilibyśmy znieść prawdy.

 Śmierć jest tajemnicą, a pogrzeb - sekretem.

 I nawet ładny ten świat, tylko cholernie w nim człowiekowi niewygodnie.

 Ci bardzo dziwni ludzie chcieliby uchodzić za dużo gorszych niż są w istocie.

 Kto drogi prostuje, ten w polu nocuje.