" Proszę, spróbuj mnie zrozumieć.
Sprobuj zrozumieć moje mysli.
Nie zabraniaj,nie krzycz, nie ignoruj...
Proszę, daj mi odetchąć, pozwól bym czuła się wolna...
Nie niszcz mojego swiata;
bo kocham dla Ciebie,
bo żyje dla Ciebie.
Gdy zabierzesz mi wszystko co mam,
umre dla Ciebie..."
W końcu jednak, jeśli mamy być naprawdę szczęśliwi, musimy podążać za swym sercem i samemu odnaleźć drogę.
Skrył łzy gdzieś głęboko, tkwiły tam i gryzły jak drobinki szkła.
Błyszczą przez mgnienie oka, aby zagasnąć na całą wieczność i to się nazywa życiem.
Jej ciche „dzień dobry” zabrzmiało jak „przepraszam, że żyję”.
Zawszę Cię złapię, kiedy będziesz upadać.
Nie ma takiej siły, która zmusiłaby człowieka do niemyślenia. Dusza łaknie emocji i dlatego nie przestaje szukać paliwa dla nich bez względu na to, czy są dobre czy złe. Problem w tym, że Ty dostarczasz niewłaściwe paliwo.
Trudne sprawy stają się tylko trudniejsze, kiedy się je odkłada.
Żyjemy tak, jakbyśmy nigdy nie mieli umrzeć.
Przeszłość nie stanowi o tym, kim jesteśmy.
Nadzieja lekka i ulotna - zamieszkała w mej duszy.
