Nikt nie umiał powiedzieć, na czym polegało to niedobre życie. ...

 (…) o miłości można mówić wtedy, gdy ktoś nie potrafi sobie wyobrazić życia bez drugiej osoby.

 To, że milczę, nie znaczy, że nie mam nic do powiedzenia.

 Zdumiewające jakie usprawiedliwienia potrafimy wymyslić, kiedy naprawdę czegoś pragniemy.

 "Zakochałam się w magii słów, w tym, w jaki sposób mnie dotykał
i co mówił, kiedy mnie dotykał. Pociągnął mnie za sobą jak wiatr pociąga nasionka dmuchawca.
Ja – bez woli… on jak żywioł."

 Nie czujemy się kochani, dopóki choć jedna osoba na ziemi nie pozna nas dogłębnie. Takimi, jakimi jesteśmy naprawdę a nie takimi jakimi chcielibyśmy być.

 Wybuchy są krótkie. To historie zabierają czas.

 Nie ma nadziei prócz nas. Nie ma litości prócz nas. Nie ma sprawiedliwości. Jesteśmy tylko my.

 Gdy się zatrudnia najlepszych, niekiedy pojawia się problem... mogą okazać się zbyt dobrzy.

 Tu widzę, jak pięknie rośnie moja trumna, zobacz no te sosny.

 Jeżeli sami nie nadamy rzeczom jakiegoś charakteru, utoniemy w tej nijakości.