Nikt nie umiał powiedzieć, na czym polegało to niedobre życie. ...

 (...) zbyt często słyszał, jak ludzie powtarzają, by nie tłumić uczuć, wyrażać emocje, uwolnić ból. On sam uważał, że tłumienie uczuć ma wiele zalet. Jeśli robi się to dostatecznie długo i dostatecznie głęboko, wkrótce przestaje się cokolwiek czuć

 Samotność byłaby pustym słowem, gdybyśmy nie umieli kogoś do niej zaprosić.

 Im więcej potu na treningu, tym mniej krwi w boju.

 Czułam, że rozmazuję się w tym świetle jak negatyw jakiejś osoby, której nigdy w życiu nie widziałam.

 Tak naprawdę, to nie ty mnie obchodzisz, ale wzruszenie którego doznaję, kochając cię.

 Miał ochotę wyjść ze swego życia tak, jak się wychodzi z domu na ulicę.

 Płacz to przyznanie, że stało się coś złego. Że nie wszystko jest piękne i błyszczące.

 Lubię pracę. Praca mnie fascynuje.
Mogę siedzieć i patrzeć na nią godzinami.

 A może jednak nauczyłem się dzięki koszykówce czegoś o życiu: obchodzisz innych ludzi tylko wtedy, gdy możesz pomóc im wygrać. Jeśli nie możesz tego zrobić, przestajesz się liczyć.

 Poza tym, czy tego chcemy czy nie, zawsze na coś czekamy.