Wróg, którego nie widać zawsze wydaje się najbardziej przerażający.

 Zostaję twardy, choć serce chce pęknąć.

 Nie potrafię być liczbą pojedynczą naszej uprzedniej mnogości.

 Jedyną rzeczą, której nie należy żałować, są nasze błędy.

 Dziecko, które wstydzi się matki to po prostu dziecko, które jeszcze za mało przeżyło.

 Dystans do rzeczy stwarza też dystans do samego siebie i wychowuje do skromności, która sprawia, że cieszy nas współistnienie z innymi ludźmi.

 Wszystko ma zawsze jakieś znaczenie.

 - Wolę żyć, umierając, niż umrzeć nigdy nie żyjąc.

 Bunt napotyka nieustanne zło, z którego musimy czerpać siły nowego zrywu. Człowiek może opanować w sobie wszystko, co może być opanowane, naprawić w świecie wszystko, co może być naprawione. Po czym dzieci będą nadal umierały niesprawiedliwie, nawet w doskonałym społeczeństwie. Przy największym wysiłku człowiek może zmierzać jedynie do arytmetycznego zmniejszenia cierpień świata. Ale niesprawiedliwość i cierpienie będą wciąż istniały, choćby najbardziej ograniczone, i nie przestaną być zgorszeniem. Dlaczego? Dymitra Karamazowa będzie rozlegało się nadal; sztuka i bunt umrą z ostatnim człowiekiem.

 Czas robi swoje, wymazuje nawet pamięć o ludzkich cierpieniach.

 Ludzie, którzy są szaleni rzadko zastanawiają się nad tym, czy są szaleni.