Dumni ludzie ściągają na siebie wielkie zmartwienie.

 Zbliża się spełnienie naszej nadziei albo kres wszelkiej nadziei świata.

 Trzeba sto razy przegrać, by raz wygrać.

 Człowiek potrzebuje miejsca, do którego mógłby należeć. Mniej lub bardziej.

 Bo świat nie jest podzielony na wyjątkowych i zwyczajnych.
Wszyscy mają potencjał.
Póki ma się duszę
i wolną wolę, można być wszystkim, robić wszystko, wybrać wszystko. Powinieneś móc sam wybrać.

 Bo podobno ci, którzy zapominają o przeszłości, są skazani na popełnianie tych samych błędów.

 Lepiej zginąć własną drogą,
niż ocalić się, idąc cudzą.

 Dorastać, to znaczy popełniać błędy, ale nie można bać się żyć.

 Proszę, nie dbaj o markę ołówka, sprawdź czy jest zatemperowany.

 Nazwany ziomusiem Narrator trochę spuścił z tonu.

 Ozdób problemy wielką kokardą i spróbuj udawać, że to prezent.