Piękno jest doskonałością z defektami.

 Zbyt często nie doceniamy potęgi dotyku, uśmiechu, dobrego słowa, prostej umiejętności słuchania, szczerego komplementu czy najmniejszego przejawu troski. A przecież te drobne gesty mogą odmienić czyjeś życie.

 Życie jest jak rzeka i kiedy zmieniasz jego bieg, jesteś odpowiedzialny za to, dokąd zmierza.

 Chodź, bólu, nasyć się mną. Zatop kły w moim ciele. Rozszarp mnie.

 Jeśli się czegoś naprawdę pragnie, to się otrzyma pomoc, możesz być pewien.

 [...] bałem się pogryzienia przez chorą na wściekliznę rzeczywistość, strzaskania iluzji, romantyzmu utopionego w ostatnich złotówkach, dylematach - cola czy chleb.

 Zbawiciel ludzkości się znalazł! Patrzcie go! Mąż opatrznościowy Lucyfer!

 Cudze kłopoty są zawsze cudze, a moje są moje. Taka minimalna różnica.

 Siedzę i porządkuję myśli.
Siedzę i próbuję wygładzić ostre krawędzie bólu.
Siedzę.

 Bo jedno wiem na pewno
- w życiu nic nie jest pewne.

 Zostanę z tobą na zawsze, mała. Chyba, że będziesz miała mnie serdecznie dosyć.