Kłamstwo lepi się do człowieka jak smoła.

 Czasem dobrze jest zaznać samotności. To zmusza do myślenia. Dochodzi się do wniosków, które w innym przypadku by umknęły.

 "Niby nic, ale całe to popołudnie było dla mnie niezwykłe. Niby nic, a ten czas był zaczarowany, wręcz baśniowy."

 W lęku nie ma niczego złego, tylko nie można go okazywać.

 Samotność wzmacnia.

 Świat jest kolorowy tylko ludzie to daltoniści :(

 Jeśli nie można sobie pozwolić na rzeczywistość, równie dobry jest sen.

 Może nie chcieć się z kimś rozstać to tyle, co go kochać?

 Ja zaś kulę się wtedy w sobie i myślę,
jak straszną rzeczą jest wiedzieć o sobie wszystko.

 Byłam ślepa, kiedy najlepiej widziałam.

 Trudno zachować pogodę ducha, kiedy się umiera.