(...)"Wiecznosć nie sprawia,że zapomina się o stracie,ona tylko staje się ...

 Świat nie jest instytucją

zajmującą się spełnianiem życzeń.

 Nie można schronić się w bezdennej przepaści - można się w nią jedynie rzucić.

 Nie chodzi o to, żeby ludzie musieli być tacy sami. Chodzi o to, żeby mogli być różni.

 Jedna gra wewnątrz. Inna na zewnątrz.

 Myślę, że świat się w zasadzie kończy, bo miasta, przez które przechodzimy, są tak samo wyniszczone, jak my.

 Wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy.

 Jej drabina do kariery, ma cztery litery.

 Miłość nie może opuścić ciała, bo nie ono jest jej domem.

 Kiedy w pewnej chwili zapytałam Niemców,
dokąd nas prowadzą, ze śmiechem
odpowiedział nam, że idziemy do Pana Boga.

 Kiedy wychodzę na ulicę, pierwsze, co mi przychodzi do głowy, to – eksterminacja.