Nic mnie tak nie doprowadza do rozpaczy jak opowiadanie bzdur.

 Zgubiłem się w mroku, a Ty mnie znalazłaś.
Płonąłem, tak bardzo, a Ty dałaś mi lód.

 Rzeczywistość to jest coś, co nie znika, kiedy przestaje się w to wierzyć.

 Siejesz wiatr – zbierasz burze.

 (...) lepiej tracić niż nigdy nie spotkać.

 Cholerne pieniądze. Zawsze w końcu człowiekowi ością w gardle staną.

 Twoja dusza nie jest rzeczą. Ona jest potencjałem wszystkich rzeczy.

 Bij, póki cię nie pobiją.

 Uczący drugich sam się uczy.

 Odwraca się do mnie z
uśmiechem. Jak on się
ładnie uśmiecha: prosto
w moje serce.

 Bo tutaj książki, o których nikt już nie pamięta, książki które zgubiły się w czasie, żyją nieustającą nadzieją, iż pewnego dnia trafią do rąk nowego czytelnika, że zawładnie nimi nowy duch.