Nic mnie tak nie doprowadza do rozpaczy jak opowiadanie bzdur.
Nic mnie tak nie doprowadza do rozpaczy jak opowiadanie bzdur.
Zgubiłem się w mroku, a Ty mnie znalazłaś.
Płonąłem, tak bardzo, a Ty dałaś mi lód.
Rzeczywistość to jest coś, co nie znika, kiedy przestaje się w to wierzyć.
Siejesz wiatr – zbierasz burze.
(...) lepiej tracić niż nigdy nie spotkać.
Cholerne pieniądze. Zawsze w końcu człowiekowi ością w gardle staną.
Twoja dusza nie jest rzeczą. Ona jest potencjałem wszystkich rzeczy.
Bij, póki cię nie pobiją.
Uczący drugich sam się uczy.
Odwraca się do mnie z
uśmiechem. Jak on się
ładnie uśmiecha: prosto
w moje serce.
Bo tutaj książki, o których nikt już nie pamięta, książki które zgubiły się w czasie, żyją nieustającą nadzieją, iż pewnego dnia trafią do rąk nowego czytelnika, że zawładnie nimi nowy duch.