Ból był zbyt wielki, by myśleć, prawie zbyt wielki, by ...

 Po raz kolejny udało nam się zniszczyć coś, czego nie potrafiliśmy stworzyć.

 Niesłusznie jest odbierać komuś życie,czasami jednak trzeba,żeby ochronić innych i siebie.

 Jutro przyjdzie prędzej niż myślisz.

 To były dobre lata, ale wiemy- z opowieści i z życia- że dobre lata nigdy nie trwają długo.

 Powieść kończy się wtedy, kiedy pisarz nie wie, co będzie dalej.

 Nigdy nie puszczam w niepamięć słów, które zadają ból.

 Świat powstał chyba ze strachu przed pustką.

 Tym, co zabija, jest rozpacz.

 Miłość jest bezsennością, która budzi nas ze snu życia.

 Ludzie nie mogą ze sobą żyć przez swoją głupotę, a nie różnice między nimi...