Za każdym razem kiedy startuję mam cel – żeby biec ...

 Wreszcie nabrałeś rozumu. Wiedziałam, że tak będzie. Ostatecznie jesteś ze mną spokrewniony.

 Co więc miałem robić?!
Wypiłem szklankę wina i dziwiłem się.

 Człek zdechnie, a robota zostanie.

 Tak jak my. My też jesteśmy fikcją.

 W tym momencie naprawdę zaliczyłam swój zdrowy rozsądek do rzeczy zaginionych.

 Twoim przeznaczeniem nie jest podążać za kimś, ale przewodzić.

 Wpatrując się w sufit, doszła do wniosku, że może dlatego nie może płakać. Bo jaki był sens rozpaczać, skoro nie miał jej kto pocieszyć? I kiedy nawet samej siebie nie umiała pocieszyć?

 Jeśli nie ustalisz swoich celów, jesteś skazany na pracę przy osiąganiu celów kogoś innego.

 Smok w dalszym ciągu spokojnie siedział na pagórku, wesoło machając ogonem.

 Kochacie się taką miłością, która potrafi spalić świat albo przynieść mu chwałę.