W tej właśnie chwili jesteśmy zajęci umieraniem.

 Wiem, że nie jestem piękna, wiem, że jestem przeciętna, ale ty i ja jesteśmy z tej samej gliny ulepieni i sprawiasz, że promienieję.

 Umierający starzec jest jak płonąca biblioteka.

 Nie mogę nikogo niczego nauczyć. Mogę tylko sprawić, że zaczną myśleć.

 Marzenia mogą zmienić twe życie, a w końcu i świat.

 Trzeba brać życie takim, jakie jest, i zrobić z niego jak najlepszy użytek.

 - To cię zabije - ostrzega. - Lepiej w ogóle nie myśl.

 ...) dla ojczyzny jest najpierwszy obowiązek Polaka, a dopiero na drugim miejscu stoi familia.

 Nie, to nie nadzieja. Ona łączy się z myślą, że masz jeszcze szansę. To, co widziałam w jego oczach, było tęsknotą.

 Nie wiem, czego potrzeba nam lub naszej duszy, gdy nie jesteśmy szczęśliwi.

 Niedowiarstwo przychodzi naturalnie, niewiarę trzeba w sobie wyrobić.