Po to i ma szlachta krew, aby ją przelewała.

 Co żyje musi umrzeć.

 Ludzie nie lubią, gdy idole ich zawodzą.

 Nie możesz ratować innych, póki nie uratujesz siebie.

 Ci, co za butelkę wódki mordowali patriotów
dostają emerytury, żyją bez żadnych kłopotów.
Specjaliści od PiaRu wypuszczają tomy gniotów,
zdrajców usprawiedliwiają, z Polaków robią idiotów.

 Są meble, które przeszkadzają, i są meble niezbędne! To tylko od ciebie zależy, jakim meblem się staniesz.

 Pokazywanie świata komuś, kto jeszcze potrafi się dziwić, jest pięknym zajęciem.

 Złoszczenie się na kogoś jest jak picie trucizny w oczekiwaniu,
że ta druga osoba umrze.

 Książki były konieczną ucieczką, którą zawsze podejmowałam z radością.

 Życie to taki dziwny prezent.
Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka.
I próbuje się na nie zasłużyć.

 W sprawach przekonań czas to zły lekarz, który stopniowo zatruwa organizm miksturą z napisem na etykietce: dojrzałość.