Czasami zbyt duża wiedza stanowiła przekleństwo.

 Bo też nie ma większej nienawiści, niż zrodzona z bliskości

 Długopis to przewód łączący serce z kartką papieru.

 Nieśmiało budziła się we mnie nadzieja, że oto stąpam po wodzie, zamiast w niej tonąć.

 Nie bój się mówić, że kochasz.

 Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni.

 Wszyscy umieramy. Świat to tylko hospicjum ze świeżym powietrzem.

 Nie rób z siebie mostu, po którym inni spacerują.

 Odpowiedzieć samemu sobie, "kim tak naprawdę jesteśmy", to rzecz arcytrudna, ja wiem, ale jeśli umrzesz, nie odnajdując odpowiedzi, to trochę tak, jakbyś nie żył, a zamiast ciebie przez te kilkadziesiąt istniała jakaś galaretowata istota dopasowująca się tylko i wyłącznie do foremki, w którą została włożona.

 Poczułam że czas na krok do tyłu.

 Wydaje mi się, że są dwa różne oceany: ten w lecie jest łagodny i tylko by się bawił, a ten w zimie jest wściekły i szaleje. A kiedy widzi się jeden, trudno sobie przypomnieć, jaki jest ten drugi.