Wszyscy potrzebujemy czyjegoś towarzystwa...

 Jeśli nienormalne trwa dostatecznie długo, staje się normalnym.

 Mądrość polega na byciu szalonym, jeżeli tylko okoliczności to usprawiedliwiają.

 Uwierz – rzekł bawół. – Jeśli masz przeżyć musisz uwierzyć.

 A ja chcę wyłączyć się choć na chwilę,
bo głowa pęka o nadmiaru informacji,
pytań, kto tutaj nie ma racji, a kto ma rację.

 Ludzie lubią komplikować sobie życie, jakby już samo w sobie nie było wystarczająco skomplikowane.

 Tak dużo przecieka nam przez palce, nie zdajemy sobie nawet z tego sprawy.

 Wszyscy ciągle znikają. Niektóre rzeczy nagle przestają istnieć, jakby zostały odcięte. Inne powoli rozpływają się jak mgła. I zostaje tylko pustynia.

 Nie wiedzą tego, co ja: że raniąc innych, ranimy i siebie.

 Nie wszyscy, którzy się uśmiechają, są przyjaciółmi.

 Wszystkie aspekty ludzkiej natury powinny być nie tylko mile widziane, ale witane z radością czy wręcz celebrowane. Już dość walki o przetrwanie. Nadszedł czas radości i tańca. Wszystko, czym jesteśmy, jest piękne. Nie tylko się z tym pogódźmy, ale dostrzeżmy jakie to fantastyczne i niezwykłe.