W kosztowaniu własnego szczęścia zawsze jest jakiś cień egoizmu.

 Teraz wiem, że gdybyśmy po prostu odrabiali lekcje, kładli się spać przed dwunastą i wstawali na poranne zajęcia — gdybyśmy żyli jak normalni ludzie — uniknęlibyśmy z powodzeniem wielu niedorzeczności. Bylibyśmy zbyt zajęci pogonią za celowym życiem, by uczestniczyć w drugorzędnych melodramatach. Ale nie należeliśmy do normalnych ludzi. Byliśmy zdesperowani
i stuknięci, wszyscy, co do jednego.

 Nie, piekło nie ma nic wspólnego z miejscem- piekło wiąże się z ludźmi. Może to ludzie są piekłem.

 Nieważne, co ona robi. Liczy się to, co ja robię.

 Najgorszą torturą jest czekanie.

 To zabawne, że potrafimy czekać tak wiele lat, aby usłyszeć tak niewiele słów.

 Błędy nie są od tego, żeby ich żałować, lecz żeby ich ponownie nie popełniać.

 Czas nie potrzebuje żadnego zakamarka, żadnej szczeliny, by posiąść i zniszczyć duszę oraz ciało. Drogocenny czas, który pociągnął już za sobą tyle istnień. Ludzie rzadko się nad nim zastanawiają. Mają o nim bardzo mgliste wyobrażenie, relatywne i subiektywne zarazem. A przecież czas jest jak najbardziej rzeczywisty, ku niezadowoleniu badaczy atomu i przestrzeni, którzy mnożyli się w trakcie kończącego się właśnie dwudziestego wieku. Jest namacalny bardziej niż jakakolwiek istota; widziałem już, jakie przywdziewa stroje i przybiera oblicza. Widziałem też jak zabija.

 Uroda jest subiektywna, odzwierciedla gust osoby zainteresowanej.

 Żeby mieć szklany dach w Moskwie, najpierw trzeba nabyć żelbetowy.

 Zawsze przy mnie,
lecz nie ze mną.