Próbowała nadać ich śmierci sens.

 Kiedy człowiek jest naprawdę zraniony, nie może znaleźć słów.

 I żeby nie musieć zaczynać od nowa. Wiesz, co to kosztuje, zaczynać miłość, mówić znowu te same słowa i wierzyć, że te same czyny są nowe?

 Pasmo nieszczęść nie może ciągnąć się bez przerwy.

 Strach jest jak choroba, gorączka, która przejmuje nad tobą kontrolę.

 Mam nadzieję, że bycie martwym wyda ci się równie interesujące jak życie.

 Żyję więc jak więzień własnego ciała, nie mogąc uciec przed torturami, które sobie zadaje.

 Śmiech i marzenia są sekretem lepszego życia.

 Lepsze zło znane niż nieznane.

 Cicho, cicho dzieci.
To nie demony, nie diabły... Gorzej. To ludzie.

 Nie można trzymać życia w klatce.