Próbowała nadać ich śmierci sens.

 Teraz, kiedy już mogę umrzeć, warto żyć.

 Póki człowiek zdrowy, i woda mu słodka.

 Tylko martwe ryby płyną z prądem.

 Nowa książka to nowe wyzwanie.

 To nie publiczność podąża za nami, tylko my podążamy nieświadomie za publicznością.

 Na dworze bambus przesiewa wiatr z odwiecznym, smutnym szumem.

 To zabawne, że potrafimy czekać tak wiele lat, aby usłyszeć tak niewiele słów.

 Jestem jednocześnie za bardzo i zarazem nie dosyć.

 Im szczęśliwsi mogą być ludzie,
tym bardziej są nieszczęśliwi.

 Starzy ludzie zazwyczaj cierpią co najmniej na dwie przypadłości: artretyzm i głupotę. Nie można ich winić za żadną z nich.