Człowiek szybko przyzwyczaja się do dobrego.

 Chociaż dzielą nas tysiące mil, ten sam księżyc świeci nad nami.

 Czasami ludzie się nie odzywają dlatego, że nie mają nic do powiedzenia, a czasem dlatego, że mają aż nazbyt wiele.

 My nie kochamy się – my tylko wytwarzamy miłość między sobą.

 Trzeba być silnym, żeby płakać. A jeszcze silniejszym, żeby dać innym zobaczyć te łzy.

 Lojalność daje nam bezgraniczną nadzieje. Możliwie, ale jest pewien haczyk. Zaufanie buduje się latami, a można je zniszczyć w jednej chwili.

 Może nie doświadczam twojego dotyku, Noro, ale czuję miłość, jaką mnie darzysz. Ona mnie wypełnia. Jest dla mnie wszystkim.

 Walka o mężczyznę jest poniżej mojej godności.

 Jestem silniejsza, niż próby, którym mnie poddają.

 Możesz pozwolić by Twój uśmiech zmienił ludzi, ale nie pozwól zmienić swojego uśmiechu.

 Dobroć też jest siłą, chociaż tak często wygląda na słabość.