Niektóre chwile trwają całą wieczność.

 A kiedy umiera marzenie, ciemność wypełnia miejsce przez nie osierocone. W ciemności zaś (...), budzą się potwory.

 Natura wydając na świat człowieka, była umierającą matką: dawała „byt” temu, którego narodziny oznaczały jej własną śmierć.

 Zgubiłem się w mroku, a Ty mnie znalazłaś.
Płonąłem, tak bardzo, a Ty dałaś mi lód.

 W głębi zimy zrozumiałem w końcu, że jest we mnie niezwyciężone lato.

 Miłość i śmierć są sąsiadkami. Mają tę samą twarz. By umrzeć, człowiek niekoniecznie musi przestać oddychać, nie musi też oddychać by żyć.

 Trzeba bowiem się oddalić, żeby być naprawdę blisko.

 Czemu nie dajesz o sobie znać? Przestałeś mnie kochać? Nie, jakoś nie mogę w to uwierzyć. A więc umarłeś...

 Żyjemy pośród kłamstw. Dlatego trudno nam dojrzeć prawdę.

 Zatrzymaj się na chwilę. Wszystko jest w porządku. Gdzieś w tobie tkwi rozwiązanie wszystkich problemów.

 Rosnący księżyc daje ludziom nadzieje na lepszą przyszłość. Odnawia się cykl życia.