Prawda to zjawisko lokalne. Jak mikroklimat.
Nie chcę budować mojego życia wokół ciebie. Pragnę zaprosić cię do budynku mojego życia
W świecie według Garpa wszyscy
jesteśmy przypadkami beznadziejnymi
Cały dom ociekał jej smutkiem.
(…) najgroźniejszy jest ten, który nie ma już nic do stracenia.
Życie jest nie do zniesienia. Uwiera z wszystkich stron i niezależnie od tego, jak bardzo się wykręcasz nie możesz uniknąć ciosów. Musisz dokonywać wyborów, a każdy wybór jest zły.
Głowa rządzi ciałem.
Byłeś godnym widoku, jak widok był godny ciebie.
Każdy ma swoją namiętność, co zżera mu serce, niby robak miąższ owocu.
To bez znaczenia. Po tobie wszystko jest jak tania tequila.
