Ten, kto kopie dół dla innych, sam w niego wpada.

 Życie to jedna, wielka seria rozstań,
ale najbardziej rani brak chwili pożegnania.

 Przecież nie można sterować uczuciami. Nie zakręcisz napływu emocji jak kran z wodą.

 Czasami można w coś wierzyć tylko dlatego, że się tego chce.

 Świat powstał chyba ze strachu przed pustką.

 Wszystko, co najbardziej nam się podoba na początku znajomości, potem najbardziej nas irytuje.

 Lecz z Szekspirem każdy zaznajamia się sam, nie wiedząc kiedy; to składnik konstytucji Anglika.

 Żeglowanie na spokojnych wodach nie oznacza, ze nie wpadniesz na górę lodową.

 Świat nie jest instytucją zajmującą się spełnianiem życzeń.

 Dlaczego każdy koniec nie miałby być szczęśliwy?

 Nadal tam jest. Ze zniszczonym kwiatem w dłoni. Daleko za nami. Mała gasnąca gwiazda, która wypadła z naszej konstelacji.