Ten, kto kopie dół dla innych, sam w niego wpada.

 Gdy ograbiony nie wie o swej stracie,
Nie mów mu o niej, a nie zubożeje.

 Jak się raz przejrzy na oczy, trudno je potem zamknąć i udawać, że nic się nie widziało.

 Jedną z najstarszych ludzkich potrzeb jest mieć kogoś, kto zastanawia się, gdzie jesteśmy, kiedy nie wracamy wieczorem do domu.

 (...) nieustanna dyscyplina w stosunku do siebie jest warunkiem codziennego postępu, nieustanne porządkowanie nie tylko własnego umysłu, ale także wszystkich powszednich, drobnych i najdrobniejszych spraw.

 Choroba to cena, jaką dusza płaci za zajmowanie ciała, jak lokator płaci czynsz za mieszkanie, w którym żyje.

 Uświadamiam sobie nagle, że umieranie jest proste. To życie jest trudne.

 Nic tak nie irytuje ludzi, którzy chcą ci obrzydzić życie, jak to, że zachowujesz się, jak gdybyś tego nie zauważał.

 Żyje się tylko raz, ale jeśli zrobisz to właściwie, to jeden raz wystarczy...

 Chwila za chwilą, [...] a na to, by życie się z tego złożyło, życie całe się czeka.

 W gruncie rzeczy istnieją tylko dwa rodzaje kobiet: brzydkie i malowane.