Zło na świecie płynie niemal zawsze z niewiedzy.

 Tanecznym krokiem zbliżało się do mnie coś zielonego.

 Pogubiłem się już w liczbie rozczarowań.

 - Rose jest twarda. Poradziłaby sobie.
- Nie widziałeś, jak cierpiała – odparła z uporem. –
Płakała.
- I co z tego? Wszyscy czasem płaczą. Ty również.
- Ale nie ona.

 Święta prawda - Fortuna to dziwka.

 Z chorobą jest tak jak ze śmiercią.
Jest faktem. Nie jest żadną karą.

 Miałem zły dzień. Tydzień. Miesiąc. Rok. Życie. Cholera jasna.

 Los to wymówka dla tych, którzy nie chcą wziąć odpowiedzialności za własne życie.

 Na ustach imię boże, a w duszy myśl o rabunku.

 Jeśli komuś nie jest dobrze ze sobą, nie jest mu też dobrze z innymi.

 Najpiękniejsi ludzie, których znam, to ci, którzy znają smak porażki, poznali cierpienie, walkę, stratę, poznali swoją drogę na wyjście z otchłani. Ci ludzie mają wrażliwość i zrozumienie życia, które wypełniają ich współczuciem, łagodnością i głęboką, kochającą troską. Piękni ludzie nie biorą się znikąd.