Wystarczy jedno pokolenie, aby postawić założenia kultury na głowie.

 Tak cholernie łatwo jest być pod ręką, kiedy jest za późno.

 – Dla ciebie zatrzymałbym świat.

 Tyle ile dasz, Tyle dostaniesz. To jest bogactwo i to się liczy.

 Kiedy łamiesz zasady, łam je mocno i na dobre.

 Rzeczy martwe nie zawsze takimi pozostają.

 Ja chcę być metafizycznie szczęśliwa i koniec.

 - Naprawdę cię kochałem! - wrzasnął.
Raptownie zerwał się z krzesła. -
Kochałem cię, a ty mnie zniszczyłaś.
Zabrałaś mi serce i rozdarłaś je na strzępy. Równie dobrze mogłaś mnie zasztyletować!

 Daj ludziom to co pokochają, choć jeszcze tego nie znają. Zapamiętają Cię za to na zawsze.

 Sztuka obarczona jest bezdomnością.

 Cóż da martwienie się? Życie nie jest pasmem szczęśliwych zdarzeń. Jedyna różnica polega na tym, że teraz może być jeszcze mniej szczęśliwie. I tyle.