Jak mierzyć stratę? Jak liczyć, ważyć, oceniać smutek?

 Przynajmniej Twój świat jest jasnożółty, ja przez wiele lat byłam uwięziona we własnej głowie, a jej wnętrze jest dużo mniej radosne niż ta żaróweczka.

 Oddałam mu serce, a on je
zdeptał i porzucił. Ludzie
pozbawieni serca nic już
czuć nie mogą.

 Pisarz to człowiek, który nauczył swój umysł nieposłuszeństwa.

 To bardzo stresujące.
Jakim cudem szesnastoletni
(lub siedemnastoletni, jak w twoim przypadku) ludzie mają wiedzieć,
co chcieliby robić przez resztę życia?

 W życiu nigdy nie jest za późno na 3 rzeczy: miłość, naukę i spełnianie marzeń.

 Być może istnieje granica rozpaczy, jaką znieść może ludzkie serce.

 Wolę poruszać się po omacku, żeby lepiej docenić mrok.

 Czytanie jest dobre dla duszy.

 Moje grzechy są jak zabłocone samochody, brzydkie... ale jak pędzą!

 Jeśli stoisz w labiryncie, gdzie nic nie widać, potrzebna ci dłoń której możesz zaufać.