Trzeba sto razy przegrać, by raz wygrać.

 Zdolność do uodpornienia się na samotność ma swoją bardzo konkretną cenę - niebezpieczeństwo, że człowiek uodporni się na wszelkie uczucia.

 Kto wierzy, że jest kochany, gdy go chłoszczą, ten sam potem chłoszcze.

 Nawet pojedynczy włos rzuca cień.

 Dom jest tam gdzie nasza miłość.
Mogą go opuścić nasze stopy, ale nie nasze serca.

 Może nawet sól jest lepsza od złota - bo złoto dzieli, a sól łączy.

 (...) życie podobne było czasem do partii pokera: nawet ze złymi kartami można było czasem wygrać.

 Nagle zdajesz sobie sprawę z tego, że to już koniec. Nie ma drogi powrotnej. Zaczynasz rozumieć, że nic nie dzieje się dwa razy. Już nigdy nie poczujesz się tak samo. Nigdy nie wzniesiesz się trzy metry nad niebo.

 Poranki są najgorsze dla ludzi dotkniętych depresją.

 Życie jest zbyt krótkie, zbyt ważne, by je zmarnować.

 A mężczyzna umiera, kiedy mówi to, w co nie wierzy.