Samotność utkana jest ze wspomnień.

 Każdy wybiera sobie raj, który jest piekłem dla innych.

 Czy ja tylko nie jestem przypadkiem zupełnie zwykła, mała, pospolita smutna świnia?

 Nie możesz się wykręcić od miłości, chociaż boisz się jej jak ognia.

 Och, życie to czasami niezwykła okrutna podróż...

 Jednemu warto życie ofiarować - sztuce!

 Bóg jest okrutny. Czasem pozwala nam żyć.

 Są gusta i guściska, rzekła stara panna, całując krowę.

 Nie martw się, już niedługo wrócę, żebyś za bardzo się nie stęskniła. Zaopiekuj się moim sercem - zostawiam je przy tobie.

 Początki są nagłe, ale także podstępne. Zakradają się z boku, trzymają się w cieniu, czają się, nie rozpoznane. A potem eksplodują.

 Jeśli kogoś kochamy, chcemy poznać nie tylko duszę, ale i ciało ukochanego. Czy to takie ważne? Nie wiem, pewnie przemawia przez
nas instynkt. W tej kwestii trudno przewidzieć własne reakcje albo wyznaczać sobie granice.
Najwspanialsze jest odkrywanie, kiedy onieśmielenie ustępuje miejsca śmiałości, a ciche jęki zmieniają się w krzyki i przekleństwa. Tak, przekleństwa. Kiedy kocham się z mężem, chciałabym słyszeć „niecenzuralne” słowa.
Zamiast tego padają pytania: „nie za mocno?”, „nie za szybko?”, „nie za wolno?”. To bardzo krępujące, chociaż może w pierwszej fazie związku niezbędne i świadczy o wzajemnym szacunku. Aby stworzyć idealną, intymną więź, trzeba ze sobą dużo rozmawiać, bo nie ma nic gorszego od frustrującego milczenia i pruderii.