Samotność utkana jest ze wspomnień.

 ja jeszcze ciągle czekam na ciebie
a ty nie przychodzisz

 Jestem tak zmęczony, że czasami nie mam ochoty się rano obudzić.

 Nie pytajcie mnie, jak wyglądała moja matka: czy można opisać słońce? Z mamy promieniowało ciepło, siła, radość. Bardziej pamiętam te odczucia niż rysy jej twarzy. Przy niej śmiałem się i nic złego nie mogło mi się przytrafić.

 Możemy zaprzeczyć, że mieliśmy przeszłość,
ale nie możemy uciec przed jej bólem,
bo przeszłość jest jak mówiący cień,
który zawsze dotrzymuje nam kroku,
idzie z nami aż po grób.

 A dzięki historii odkryłem, że w istocie nic się nie zmienia i człowiek ciągle jest taki sam.

 Nie wiem, dokąd mnie los prowadzi, ale lepiej mi się idzie, gdy trzymam cię za rękę.

 Potrafił zrozumieć, że człowiek może chcieć odejść i jednocześnie bać się podróży.

 Gdy wokół jest ciemno, pozostaje tylko spokojne czekanie, aż oczy przywykną do mroku.

 Porządek historyczny okazuje się tylko porządkiem umierania.

 Czy nędzna rzeczywistość nie jest lepsza od najbardziej interesującej iluzji?