To było moje życie. Przejście z błogosławionego spokoju do lekkiego ...

 Istnieję niezależnie od ludzi, którzy mnie kochają i otaczają.

 Szczęście wiąże się z ryzykiem. Ale bez odrobiny strachu niczego nie można osiągnąć

 To, co smakuje specjaliście, niekoniecznie może smakować zwykłemu konsumentowi. I na odwrót.

 Ja tam nie walczę. Siedzę, gdzie mi każą, ale chociaż żyję.

 Sami tworzymy to, kim jesteśmy.

 Ścisk zelżał dookoła, w miarę jak ludzie wracali do swojego życia. Tylko że życie Aryi skończyło się.

 Nie starzy. Nie młodzi. W wieku umieralnym.

 Być może każdy, kto wciela się w jakąś postać, staje się w końcu tym, kogo udawał.

 Strach jest teraz jak koc: dusi mnie, nie pozwala oddychać.

 "Nie wiedzieć" to "żyć w zagrożeniu".