Pamiętasz, jak to było na Ziemi, czasem szklanka była zbyt gorąca, żeby jej dotknąć, ale pomimo to można było z niej pić? Ze wstydem jest podobnie: jeśli go przyjmiesz i wypijesz do dna, wzmocni cię. Ale spróbuj zrobić z nim coś innego, a sparzysz się.
Nie można przeżyć na nowo czasu, który się już raz przeżyło.
Najsilniejszym wojownikiem jest ten,
kto pokonał sam siebie.
Czasami trafiasz na książkę, która przepełnia cię dziwną ewangeliczną gorliwością oraz niezachwianą pewnością, że roztrzaskany na kawałki świat nigdy już nie będzie stanowił całości, dopóki wszyscy żyjący ludzie jej nie przeczytają. Ale są też dzieła takie jak to, o których możesz opowiadać innym, książki tak rzadkie i wyjątkowe, i twoje, że dzielenie się nimi wydaje się niemalże zdradą.
Większość ludzi używa ołówków do pisania. Damon skreśla nimi ludzi.
Jeśli powtarzasz coś wystarczająco często, w końcu zaczynasz w to wierzyć.
Można zmienić twarz, ale nie to, jakie wrażenie robi się z tyłu.
W sprawach rozwodowych na wstręcie fizycznym można przecież zajechać dowolnie daleko.
Cały sens płaczu polega na tym, by przestać, nim popadnie się w ckliwość. Cały sens żałoby polega na tym, by ją zakończyć, kiedy wciąż jest szczera, kiedy wciąż coś znaczy.
Samotność to żałosny, zgorzkniały towarzysz.
Wszystko, co wyobrażamy sobie jako piekło, cały ból i okropności, całe cierpienie i samotność już istnieją. Nieustannie są dookoła.
