Jeśli ktoś stawia warunki, to nie miłość.

 Ból ciała pozwala mi przynajmniej zapomnieć o cierpieniu duszy.

 Pamiętać jest łatwo. To zapomnienie jest prawdziwą sztuką.

 Dorośli muszą się dobrze bawić, żeby dzieciom chciało się dorastać.

 Dla nas nie ma szarości. Jest czerń i biel.

 Świat zewnętrzny to skorupa człowieka – ja jestem swoim niebem i swoim piekłem.

 Zmieniać trza onuce, zmieniać. Co jakiś czas.

 Nie przestaje mnie zdumiewać, że ludzie są nowi każdego dnia. Że nigdy nie są tacy sami. Trzeba ich ciągle wymyślać. Zresztą oni też muszą ciągle wymyślać samych siebie.

 Nie pamiętam o czym powinnam pamiętać.

 Sztuka nigdy nie bierze się ze szczęścia.

 "Nie masz wpływu na reakcję ludzi, którzy są wokół Ciebie. Ale masz wpływ na dobór ludzi, którymi się otaczasz".