Życie bez cierpienia jest jak jedzenie bez soli.

 Człowiekiem gardząc, sami tym sposobem się poniżacie...

 Do okrucieństwa trzeba dwojga, nie uważasz? Ktoś musi zadawać ból i ktoś musi cierpieć.

 Gdyby nie detale, nie byłoby wielkich efektów.

 Wiedzieć, że ktoś cierpi pod twoim dachem, to jak czuć swędzenie i nie móc się podrapać.

 Cała sztuka w tym, by odnaleźć radość a krótkich chwilach pomiędzy klęskami.

 Niestety, sukces był jak piękność, która po paru dniach, gdy człapie w brudnych skarpetach, przestaje fascynować.

 Siedzieli na łóżku w milczeniu, które było najbardziej szczere, bo w odróżnieniu od słów nie niosło kłamstwa.

 Czasami musimy ludzi ranić, by się nie rozpaść. Ale musimy robić to z miłością i tyle.

 Tak kochamy marzenia, że boimy się je realizować.

 Oto demon na progu nieba. Jak widać piekło zamarzło.