Choroba nie pyta się człowieka, czy może go zaatakować!

 Powinniśmy dbać o to co mamy,
ponieważ możemy to szybko stracić.

 Z chorobą jest tak jak ze śmiercią.
Jest faktem. Nie jest żadną karą.

 Dążąc wciąż ku dorosłości
marnujemy dar młodości

 Problemem jest nie to, czy możesz uciec, ale to, czy będziesz chciał.

 Jest we mnie coś, co nie do końca odpowiada ogólnie przyjętym normom, zasadzie „w zdrowym ciele zdrowy duch”. Pociągają mnie nie te rzeczy, co trzeba: lubię pić, jestem leniwy, nie mam boga, polityki, idei ani zasad. Jestem mocno osadzony w nicości, w swego rodzaju niebycie, i akceptuję to w pełni. Nie czyni to ze mnie osoby zbyt interesującej. Nie chcę być interesujący, to zbyt trudne.

 Z samym sobą nie mam nic wspólnego.

 Bo prawda jest tak nieznośna, że wolałabym, by podarował mi kłamstwo.

 Świat jest wielki. I tyle jest jeszcze rzeczy do poznania...

 Świat jest komiczny dla tych, którzy myślą, a tragiczny dla tych, co czują.

 Każda wzajemność jest ograniczeniem.