Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką. Czy to była kula, ...

 Dobrze wiemy, że umiera się raz. Na tym koniec.

 Nie, to lęk przed utratą talentu. Bała się, że już nigdy niczego nie napisze.

 A jednak to pierwsze złamane serce boli najbardziej,goi się najwolniej i pozostawia najbardziej widoczną bliznę. Co w tym pięknego?

 Oboje płaczemy za nią, bo wtedy nie miała nikogo, kto by za nią płakał.

 Zmarli pozostawiają wśród nas swoje cienie, jak echo w przestrzeni, w której niegdyś żyli. Prześladują nas, nie przekwitając, nie starzejąc się tak jak my. Strata, którą opłakujemy, nie wpływa na ich przyszłość, lecz wyłącznie na naszą.

 Nie każde otwarte drzwi to wejście. Kto widzi dużo światła, rzuca cień.

 Czytanie o cudzych problemach pozwala znakomicie zdystansować się do własnych.

 (...) są rzeczy, które albo rozumie się w lot, nawet bez słów, albo nigdy się ich nie zrozumie.

 Podobasz mi się, kiedy milczysz, robisz wtedy wrażenie nieobecnej; wydaje mi się, że twoje spojrzenie gdzieś ulatuje, a pocałunek zamknie twe usta.

 Nie boję się już diabłów, bo
najgorszy z nich mieszka w
moim domu!