Trzeba prowadzić życie według autorów, których się czyta.

 Lepiej zginąć stojąc, niż żyć na kolanach.

 Kto prosi, żeby mu ogolić brodę, nie gniewa się na zadrapanie.

 Dlaczego zawsze nie może być tak jak teraz? Tylko my. I nic, co mogłoby zburzyć ten spokój.

  Czasami zamykają się drzwi, żeby mogły otworzyć się wrota. Nie mogą być otwarte jednocześnie, bo zrobi się przeciąg (...) Zakręty tak naprawdę prostują nasze życie i zawsze będą w nim tacy przyjaciele,
co powypadają z zakrętów
i już nigdy do nas nie wrócą.

 (...) jesteśmy wolni jak liście opadłe z drzewa które je żywiło. Jesteśmy zagubieni. Porzuciliśmy wszystko.

 Jak długo można żyć iluzją, żeby się nie stała rzeczywistością?

 Pisanie jest jak całowanie, tyle że bez ust. Pisanie jest całowaniem głową.

 Trzymaj język na uwięzi, bo może cię zgubić.

 Stoję, wahając się, co mam
wprzódy czynić. I nic nie czynię.

 Życie bez ludzi,
których się kocha,
jest samotnością.