To zabawne, że potrafimy czekać tak wiele lat, aby usłyszeć ...

 Boję się mówić. Zapomniałam, jak się mówi. Nie wiem kim jestem, ale nie wiem też, kim oni są.

 Mój umysł ma skłonność do błądzenia, kiedy nie chce myśleć na bieżący temat.

 ...ale nigdy nie jest tak źle, żeby nie mogło być gorzej.

 Zachowaj jasność w głowie i umiej cierpieć jak mężczyzna.

 Najważniejsze są
wspomnienia. Kiedy
nie zostaje już nic,
wspomnienia wciąż
żyją.

 Żyjmy tak, jakby nie było żadnej nadziei, a jeśli się rozczarujemy, to pozytywnie.

 Żyję więc jak więzień własnego ciała, nie mogąc uciec przed torturami, które sobie zadaje.

 Nie mów o tym co cię nie dotyczy abyś nie usłyszał czegoś co cię nie ucieszy.

 Archeologia serca to jedyna ważna nauka.

 Ludzie w większości przeżywają tylko połowę tego, co naprawdę mogliby przeżyć - rzecz jasna, jeżeli mają trochę szczęścia.