Pozwól, że ja przyniosę ci zachód słońca.

 Człowiek jest tyle wart, ile jest w stanie kochać.

 Ty jesteś moje imię i w kształcie, i w przyczynie...

 Lepiej jest dawać niż brać, bo nie jest ważne, że się daje, tylko, że się o kimś myśli.

 Wierzę w bunt jako najwyższą wartość młodości. Wierzę w bunt jako najwyższą formę nienawiści do terroru, ucisku i niesprawiedliwości i wierzę również w to, że nie ma buntu bez celu, chociaż w interesie świata, który kocha swych buntowników, leży to, aby ich zabić.

 (...) starość jest jakoś podobna do dzieciństwa. Człowiek nie ma już wielu obowiązków i spraw niecierpiących zwłoki.
Czas rozciąga się jak guma, a jednocześnie bliskość śmierci sprawia, że każdy moment jest ważny i można rozkoszować się każdą chwilą, kiedy nic człowieka nie boli, co nie zdarza się zresztą tak często.

 Konia trzeba trzymać za uzdę, a mężczyznę za słowo.

 Najtrudniejszy jest koniec miesiąca. Zwłaszcza trzydzieści ostatnich dni.

 Człowiek jest, jak się wydaje, skazany na to, by czynić więcej złego niż dobrego. Miłość bliźniego zalicza się do najwyższych ideałów na ziemi (Wilm Hosenfeld).

 Miarą twej wiary jest miara bólu, który potrafisz znieść.

 Ale trudno jest wyzbyć się strachu, kiedy się już zagnieździ.