Pozostaje z pustym kieliszkiem i czymś trudniejszym do napełnienia w środku. Czuje się już tylko nawozem pod roślinę, jaka często przekwita na grobie zwiędłej miłości. To rzadka roślina, a nazywa się szczęście.
Człowiek potrzebuje miejsca, do którego mógłby należeć. Mniej lub bardziej.
Spojrzał na nią takim wzrokiem, jakby brał miarę na kaftan bezpieczeństwa.
Żeby wiedzieć, że nie jest się bystrym, trzeba mieć pewne minimum inteligencji.
- Czyli jest pan bibliotekarzem.
Starzec spuścił na chwilę wzrok.
- Wolę określenie depozytariusz wiedzy.
Gdy szloch przeszedł w pochlipywanie, przywołała chusteczkę i wcisnęła mu w dłoń. Zrobiłaby dla Sadiego wiele, ale prędzej szlag ją trafi, niż wytrze mu nos.
W głębokich dolinach zbiera się cień. Ma barwę nocy lecz pachnie jak krew.
Musimy coś zrobić, co by od nas zależało, zważywszy, że dzieje się tak dużo, co nie zależy od nikogo.
Warto być kotem. Nie tylko masz dziewięć żyć, ale i teologia jest dużo prostsza.
Światło wierzy, że przemieszcza się szybciej od wszystkiego, ale się myli. Nieważne, jak szybko pędzi, zawsze odkrywa, że ciemność dotarła na miejsce wcześniej i już na nie czeka.
Jedyną rzeczywistością, która
nie zawodzi i nie kłamie,
jest chyba - śmierć.
