Pozostaje z pustym kieliszkiem i czymś trudniejszym do napełnienia w środku. Czuje się już tylko nawozem pod roślinę, jaka często przekwita na grobie zwiędłej miłości. To rzadka roślina, a nazywa się szczęście.
Bo jeśli widzieć znaczy uwierzyć, to dotknąć znaczy kochać.
Czasem trzeba poprosić o pomoc, nawet jeśli się nie ma na to ochoty...
Każdy ma swoją namiętność, co zżera mu serce, niby robak miąższ owocu.
Na zawsze ponosisz odpowiedzialność za to, co oswoiłeś.
(...) miało być dobrze, jest jak zwykle.
Kłamstwa i sekrety, są jak rak na duszy. Toczą to, co dobre, a zostawiają po sobie tylko zniszczenie.
Smuciła się, że będzie tęsknić za nim każdego dnia aż do śmierci. I płakała nad sobą i zmianami, które w niej zaszły, bo czasami nawet zmiana na lepsze jest jak mała śmierć.
Bez trudu nie wyłowisz i rybki ze stawu.
Nieumarli są ludźmi nieszczęśliwymi.
Nikt nie śledzi tak bacznie postępowania innych ludzi jak ten, komu nic do tego.
