Czasami musisz sobie odpuścić.

 Uważam, że lepiej odbudowywać się w cierpieniu, lecz w prawdzie, niż spędzić całe życie w iluzji i umrzeć jako nieudacznik.

 Winisz siebie za to, kim jesteś. A to niczyja wina i nic nie możesz zmienić.

 WRÓBLE ZNÓW FRUWAJĄ

 Przychodzą takie chwile, że nie wiem już, co z sobą zrobić. Kiedyś pomyślałam, wsiądę w pociąg i przyjadę do ciebie. Ale to przecież o wiele za późno, o lata za późno, o całe życie za późno.

 Kogo bogowie chcą zgubić, temu wpierw rozum otwierają

 Nadzieja też jest formą oporu, i to najmocniejszą.

 Za każdym razem, gdy wymawiasz słowo „przyjaźń”, ono godzi we mnie niczym nóż.

 Śmierć to swego rodzaju kawał. Trudno w nią do końca uwierzyć.

 Czyż, myślałem sobie, moim jedynym przeznaczeniem na ziemi jest burzenie cudzych nadziei?

 A to miej na pilnej pieczy, abyś
czytał, kiedy tylko możesz.