I wiosna przyniosła mi okropny śmiech idioty.

 Głupi, kto smutki prowiantuje, zamiast je o głodzie trzymać, żeby bestie zdechły jako najprędzej!

 Słońce wciąż świeci, (...) nawet gdy serce zasnuwa mrok.

 Dla pewnego rodzaju ludzi miłość zaczyna się od czegoś zupełnie drobnego, od głupstwa. Albo nie zaczyna się wcale.

 Chodź, bólu, nasyć się mną. Zatop kły w moim ciele. Rozszarp mnie.

 Dopóki jest ciasto, jest nadzieja. A ciasto jest zawsze.

 Nie stać nikogo na luksus dobierania sobie wrogów.

 Miłość. Jest tak bliska nienawiści, że niemal nie do odróżnienia.

 Oczywiście zapomniałem, że gdzie diabeł nie może, tam Georgine pośle.

 I gdyby ci ktoś w nocy do grobu zapukał, nie otwieraj. To mogą być zombiaki.

 ...jednak co głos to głos. List jest mimo wszystko niemy.