Pierwsza miłość to taka słodka udręka.

 Gdzie nie ma miłości, tam połóż miłość, a znajdziesz miłość.

 (...) we wznoszeniu się cywilizacji widział
tylko rosnącą górę głupstw i błędów, która
musi kiedyś runąć miażdżąc tych, co ją wznosili.
Jeżeli nawet tak jest istotnie, to powinniśmy
jednakże żyć tak, jak gdyby było inaczej.

 Jeden to samotna liczba.

 Ludzie, którzy nie potrafią się starzeć, to ci sami, którzy nie umieli być młodzi.

 Świat przybiera kształt naszych wątpliwości.

 Zmarli pozostawiają wśród nas swoje cienie, jak echo w przestrzeni, w której niegdyś żyli. Prześladują nas, nie przekwitając, nie starzejąc się tak jak my. Strata, którą opłakujemy, nie wpływa na ich przyszłość, lecz wyłącznie na naszą.

 Na życie bowiem, podobnie jak na obrazy, należy patrzeć z odległości czterech kroków.

 W większości wypadków im dziwniejsza wydaje się sprawa, tym banalniejsze rozwiązanie.

 Próżno myśl geniuszu świat cały pozłaca, na każdym szczeblu życia rzeczywistość czeka.

 To pewne, że jeśli się czegoś pragnie, trzeba zaryzykować.