Nie widziałam już nic prócz ciemności.

 Lepiej zaryzykować pocałunek i parę razy dostać po twarzy, niż w ogóle zrezygnować.

 „- Tris, dlaczego mnie nie zastrzeliłaś?
- Nie mogłam. To byłoby tak, jakbym zastrzeliła siebie.”

 Nieważne jak mocno bijesz,
ale jak dużo jesteś w stanie znieść i nadal iść do przodu.
Tak powstaje zwycięzca!

 Może kiedy wszystko zostało już powiedziane i przesądzone, chcę się łudzić, że jestem człowiekiem.

 A tak przy okazji, ubóstwiam Cię... w przerażający i niebezpieczny sposób.

 (...) ludzi zbliżają nie tylko wspólnie rozwiązane sprawy ale i te wspólnie spartaczone.

 Nie jestem przyzwyczajony do tego, że mnie kochasz.

 Od tego są zderzaki, żeby się zderzać.

 Niszczenie jest znacznie łatwiejsze od tworzenia.

 W blasku życia zawsze towarzyszą nam cienie śmierci.