W jednej chwili czuje się optymizm, by już w następnej ...
W jednej chwili czuje się optymizm,
by już w następnej poddać się przekonaniu,
że wszystko rozsypie się w gruzy.
I w końcu tak się właśnie dzieje.
Udostępnij:
Inspiracje:
Wszyscy każdego dnia przemierzamy
niebo i wszyscy brniemy przez piekło.
Wielka władza wiąże się z wielką odpowiedzialnością.
Jestem sama w sobie jedna i jedyna.
To, o czym chcemy zapomnieć, ciąży bardziej niż to, co analizujemy.
W najcięższych chwilach Bóg stawia na naszej drodze najlepszych ludzi.
W oszukanej grze (...) najłatwiej wygrać.
Bunt napotyka nieustanne zło, z którego musimy czerpać siły nowego zrywu. Człowiek może opanować w sobie wszystko, co może być opanowane, naprawić w świecie wszystko, co może być naprawione. Po czym dzieci będą nadal umierały niesprawiedliwie, nawet w doskonałym społeczeństwie. Przy największym wysiłku człowiek może zmierzać jedynie do arytmetycznego zmniejszenia cierpień świata. Ale niesprawiedliwość i cierpienie będą wciąż istniały, choćby najbardziej ograniczone, i nie przestaną być zgorszeniem. Dlaczego? Dymitra Karamazowa będzie rozlegało się nadal; sztuka i bunt umrą z ostatnim człowiekiem.
Strach w znacznym stopniu rodzi się z tego, co sami sobie wmówimy.
Nie chodzi o to, by zapomnieć (...), ale by umieć wspominać.
Jeśli słuchalibyśmy naszego rozumu,
nigdy byśmy się nie zakochali.
Nigdy nie przeżylibyśmy przyjaźni.
Nigdy nie rozpoczęlibyśmy biznesu,
bo bylibyśmy zbyt cyniczni. Ale to nonsens.
Za każdym razem trzeba skakać w przepaść
i budować skrzydła po drodze.