Bawimy się w grę, która przypomina nieprzerwane zadeptywanie kretowisk.

 Kiedy słyszysz słowo „rak”, masz wrażenie, jakby ktoś podniósł planszę, na której rozgrywa się twoje własne życie, i podrzucił ją do góry. Wszystkie pionki są w powietrzu. A potem lądują na nowej planszy. I jest zupełnie inaczej.

 Twierdził, ze im więcej czyta, tym mniej widzi w tym wszystkim sensu.

 Mądrzy nie muszą pytać, głupiec pyta na próżno.

 Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni.

 Nie bój się rzeczy,
które może nigdy się nie wydarzą.

 Upadek wielkiego człowieka mierzy się zawsze wysokością lotu.

 Kocha się za nic. Nie istnieje żaden powód do miłości.

 Chcę wyjść poza siebie.

 Cudze nieszczęścia pomagają ukoić własne cierpienie.

 Będziemy dziś ucztować i świętować razem.
I choć światło jarzeniówek nie sprzyja urodzie, dla mnie jesteście najpiękniejszymi, dzikimi stworzeniami na świecie.