...im więcej mogę mieć, tym mniej mi potrzeba.
Człowiek z epoki katastrof nie ma własnego losu, nie ma charakteru, nie ma własnych myśli.
Gdybym mogła uwolnić się od ciebie ale nie musiała cię stracić.
Każdy nowy dzień jest jak pierwszy krok.
Jak ludzie mogą być tacy głupi? Jakby trzymali się swojej ignorancji, bo znajomo pachnie.
Zatrzymaj się. Nie musisz zabiegać o przychylność ludzi dookoła.
Człowiek człowiekowi panią z dziekanatu.
Ludzie odpoczywają także, kiedy nie są zmęczeni. Zmęczenie bywa kulturowe, nie fizyczne.
Jeśli nie możesz wybaczyć, to przynajmniej zapomnij.
Płakać trzeba w spokoju. Tylko wtedy ma się z tego radość.
